In haar Trendrapport brengt de AFM de trends die de financiële markten beïnvloeden in kaart en weegt zij de risico’s van deze trends af. Zodat financiële instelling dit kunnen meenemen in hun agenda en de AFM daar haar toezicht op kan toe spitsen. In oktober bracht de AFM het trendrapport 2020 uit. Daarin wordt, onder andere, bijgaande trend benoemd. Vele hebben er waarschijnlijk overheen gelezen hebben. En eerlijk is eerlijk, het omvat ook maar een kleine passage in het rapport. Maar mij triggerde dit stukje juist enorm en dan gaan bij mij de radertjes draaien.
Er wordt namelijk veel over greenwashing gesproken, maar niemand doet het! Althans dat is wat wij altijd horen. Bij alle organisaties waar wij komen horen wij alleen maar dat het hen te doen is vanuit intrinsieke motivatie. En gelukkig geldt dat dit bij de organisaties waarvoor wij werken ook echt het geval is. Misschien komt dat wel omdat wij het omgedraaid hebben. Wij werken alleen met organisaties die ook echt vooruit willen. Maar genoeg over ons. Want het hele greenwashing is echt wel een serieus dingetje.
Er wordt veel over greenwashing gesproken, maar niemand doet het!
Dat organisaties zich net iets beter voor willen doen is niet nieuws en hoort misschien ook wel bij het spelletje. Ik bedoel, jij laat toch ook geen scheet op je eerste date?
Greenwashing is een term voor organisaties die zich beter (groener of duurzamer) voordoen dan dat ze in werkelijkheid zijn. Duurzaam is een ‘hot topic’ en dus denken veel organisaties dat ze de klant kunnen foppen met mooie plannen en termen. En laten we eerlijk zijn soms lijkt het ook wel of we als consument gefopt willen worden. Neem de energiemarkt. Al in 2018 liet Arjen Lubach zien dat bijna 70% van de klanten dacht Nederlandse groene stroom te krijgen, maar nog geen 6% van de in Nederland opgewekte stroom ook echt groene stroom was. Gelukkig zijn die cijfers inmiddels wel wat veranderd, maar nog steeds lijkt het of dat we ons graag voor de gek laten houden. Misschien ook wel omdat we best zeggen duurzaam te willen zijn, maar daar niets voor willen doen of laten. En dan voelt zo’n goede marketing slogan toch best fijn.
Soms lijkt het wel of we onszelf willen foppen
En daar spelen veel marketing organisaties op in. Biobrandstof met nog geen 5 of 10% biologisch brandstof. Flessen van gerecycled plastic promoten, maar zelf lobbyen tegen statiegeld. Een SUV met de naam Ecosport. Drop met een 0% vet claim, terwijl er helemaal geen vet in drop zit. Vegan schoenen, die het jaar ervoor nog als goedkoper alternatief voor leren schoenen verkocht werden.
Soms ligt het voor de hand en soms is het dus zelfs best vergezocht. Daar hoort dus een creatieve geest bij. Wie verzint dit allemaal? Wie zorgt dat al die bedrijven zich groener presenteren dan dat ze zijn? Niemand die wij spreken, of gesproken hebben, doet dit. Geen collega van ons, geen marketing- communicatiebureau, geen ander advies bureau en geen interne marketeer. Niemand die wij kennen doet dit!
Er moet dus iemand rondlopen die hier meer van weet. Het fenomeen greenwashing kennen we al jaren en dus moet de persoon toch zeker halverwege de dertig zijn. De persoon heeft misschien wel de overstap gemaakt van de traditionele etalages naar de meer virtuele. Hij of zij kan in het verleden als etaleur gewerkt hebben. De persoon richt zich voornamelijk op groen want dat lijkt de standaard vertaling te zijn van duurzaam of misschien is het gewoon een lievelingskleur.
Wij komen graag in contact met deze groene etaleur.
Want wij kunnen hem helpen zijn klanten ook echt beter te maken. Echt duurzamer en uiteraard ook echt groener.
Ben of ken jij deze geheimzinnige groene etaleur neem dan contact met ons op. Dat kan uiteraard ook anoniem!