In mijn jeugd hebben mijn vrienden en ik veel tijd door gebracht met een aap en een kleine Italiaanse loodgieter. Vele uren hielden zij ons bezig en op school deelden wij onze ervaringen met elkaar. Samen met Mario de loodgieter gingen wij het avontuur aan on de aap te verslaan en zo prinses Pauline te redden.
Jaren later heeft mijn dochter gezorgd voor een hernieuwde kennismaking met deze drie oude vrienden. En schijnbaar hebben de drie onderling hun vete bijgelegd want opeens strijden ze samen in een kartwedstrijd. Ook hebben ze nieuwe vrienden gemaakt en die doen ook allemaal mee. Gezellig.
En net als vroeger speel ik weer uren met mijn oude vrienden. Dat ik dat nu doe samen met mijn dochter maakt dat des te leuker. De lol is groot, maar de spanning is soms ook om te snijden. Want hoewel ik echt wel weet dat verliezen van je dochter niet erg is, kan ik er slecht tegen. En dat schijnt erfelijk te zijn… We moeten winnen, van elkaar, van Mario, van de aap en van de prinses. En lukt dat niet, dan spelen we gewoon nog een keer.
“Maar wat hebben Super Mario, Donkey Kong en prinses Pauline te maken met duurzaam ondernemen?”
Nou eigenlijk best veel en ook weer helemaal niets! Sta mij toe dat uit te leggen.
Toen ik als kind speelde, wilde ik vooral mezelf blijven verbeteren en mijn vrienden laten zien tot welk level ik al was gekomen. Nu met mijn dochter is het eigenlijk hetzelfde alleen dan samen. De lol zit hem vooral in jezelf en elkaar uit te dagen verder in het spel te komen. Te zorgen dat je echt heel goed wordt. En lukt dat niet, dan start je gewoon opnieuw en probeer je het nog een keer. En nog een keer. En nog een keer.
Hoe anders is dat bij veel organisaties? Lukt iets niet, dan gooien we de handdoek in de ring. Gaat er iets fout dan zoeken we een “schuldige” en rekenen we af. Ook proberen we medewerkers te stimuleren door hen een beloning voor te houden die ze krijgen wanneer ze geen fouten maken.
Het hogere doel
En het is echt niet alleen het hogere doel wat ons stimuleert. Want het is mij en Mario samen uiteindelijk gelukt prinses Pauline te bevrijden uit de handen van de woeste Donkey Kong. En de volgende dag… Ik begon gewoon weer opnieuw! Het avontuur was belangrijker dan de overwinning. De reis even belangrijk als het doel. In Ithaka heeft de Griekse dichter Kavafis dat op bijzondere wijze vastgelegd.
Wat echt telde was de onderlinge verbinding. Toen met mijn vrienden, later met mijn dochter. We deden het samen. We mochten fouten maken. We leerden daarvan en probeerden het gewoon nog een keer. En onderweg hadden we heel veel lol. Samen hadden we heel veel lol.
Wat Super Mario, Donkey Kong en prinses Pauline gemeen hebben met duurzaam ondernemen is dat het gaat om het samen uitzoeken en het samen lol hebben. Samen de wereld redden is een hele sterke voedingsbodem voor een ultiem sterke band. Maar er zijn er maar weinig die daar al in zijn geslaagd. En dus is het niet vreemd als het niet in een keer goed gaat. Wees dus niet bang fouten te maken. Leer daarvan. En probeer het nog gewoon een keer.
En ik kan het weten, ik ben namelijk echt héél goed geworden in fouten maken 😉
Sustainability Duurzaamheid CSR MVO
Sustainability Duurzaamheid CSR M