Kijk eens wat we allemaal kunnen!

Perspectief ergens in zien, is misschien wel een van de belangrijkste kwaliteiten van de mens. Het maakt ons als diersoort ook bijzonder. Wij zien mogelijkheden die niet voor de hand liggen, die nieuw zijn. We kunnen verder kijken dan de horizon. Door deze kwaliteit zijn we er in geslaagd dingen voor elkaar te krijgen die eerst voor onmogelijk werden gehouden. De combinatie van ervaringen uit het verleden met onze prefrontale cortex heeft ons al veel gebracht.

Dieren

Of perspectief ook bij dieren bestaat, weet ik niet. Maar het is toch van een andere orde, is mijn idee. Hoe je het ook wendt of keert, vanuit het dierenrijk zijn (nog) geen pogingen ondernomen om op zelfstandige wijze de maan te bereiken, vliegmachines te bouwen of recepten te bedenken. Ook zijn er geen boeken volgeschreven met poëzie of muziekstukken gecomponeerd door dieren. Misschien wel eens een primitieve poging maar nooit van hetzelfde kaliber.

 

Achilleshiel

Aan dit evolutionaire succes zit echter ook een groot nadeel. Ons perspectief is ergens ook onze achilleshiel. Bij het ontbreken ervan wordt het leven ineens een stuk ingewikkelder. Zonder perspectief gaat de mens langzaam uit. Niet dat we direct in levensgevaar zijn door gebrek aan perspectief maar een zekere mate van zombie-schap ligt wel op de loer.

Het lijkt dus alsof we in meer of mindere mate aangesloten moeten blijven op toekomstplannen en regelmatig nieuwe input nodig hebben om te kunnen blijven staan.

 

Corona

En wat dat betreft zijn we het afgelopen jaar behoorlijk uitgedaagd. Corona heeft ons laten zien wat het onthouden van perspectief met ons doet. In eerste instantie konden we teren op ons vertrouwen; het zal wel goed komen als we maar de juiste dingen doen. We gebruikten als het ware perspectief dat in het verleden is aangemaakt. Als echter blijkt dat dit niet voldoet dan maken we graag gebruik van het perspectief van anderen. In dit geval de overheid. We hangen massaal aan hun lippen omdat we toch graag z.s.m. willen weten hoe onze nabije toekomst er uit zal gaan zien. Maar als dat rammelt en ruimte geeft voor interpretatie dan gaan onze eigen perspectief machines ook weer aan de slag. Met alle gevolgen van dien. Er komt twijfel want we vertrouwen toch het meest op het door ons zelf gecreëerde perspectief of dat uit onze directe omgeving. Want dat is uiteindelijk toch het meest binnen handbereik. We kunnen dagelijks zien wat er van komt als perspectief niet goed gemanaged wordt. En misschien is die vorm van overzicht houden ook gewoon heel moeilijk voor ons.

 

Persoonlijk

Mijn perspectief voor de afgelopen tijd was van een andere orde. Niet in termen van passende oplossingen of revolutionaire ontdekkingen. Nee, veel basaler. Dat wij als mensheid helemaal niet zo slecht af zijn met af en toe wat minder perspectief. Al die grote ambities zitten ons namelijk ook vaak in de weg. Perspectief biedt ons vergezichten waar we ook heel ongelukkig van kunnen worden. En onze planeet uiteindelijk ook. Kijk maar naar de puinhoop die we er met zijn allen van aan het maken zijn.

 

Veerkracht

Maar ik heb gemerkt dat als de bezinning achter de rug is, we ineens weer in beweging komen. Alsof we automatisch opveren, als de Phoenix die uit de as herrijst. Wat zijn er veel leuke en bijzondere dingen bedacht de afgelopen maanden om te zorgen dat we ons leven weer kunnen oppakken. Het een na het andere idee ontsproot aan onze hoofden. De mens, die redt zich wel. Maar dat weten we onderhand wel.

 

Voor degenen die nog even wat inspiratie kunnen gebruiken, een paar voorbeelden van bijzondere zaken die de afgelopen tijd zijn ontstaan:

Weet jij al wat je gaat doen volgend jaar?

 

Interesse of vragen?

Neem geheel vrijblijvend contact met ons op!