De nieuwe realiteit zakt langzaam maar zeker in. Was het vorige week nog “business as usual”, met enige bedenking en voorzichtigheid. Dit weekeinde veranderde alles. Opeens stond alles stil, het was alsof mijn jeugdheldin Tita Tovenaar in haar handen geklapt heeft.
In de serie was het vooral bedoeld zodat Tita een van haar foutjes weer eens kon herstellen, nu lijkt het wel of we met ons allen een foutje van moeder natuur moeten herstellen. Ook lijkt het wel of ik samen met Tita meekijk naar een stilstaande wereld. Bij mij gaat alles door, zij het op een soort van surreële manier, maar om mij heen likt alles stil te staan.
